ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ

Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης,
και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’αυτό που θα διαβάσης.

Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα,
να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.

Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη,
από αυτόν τον Πόλεμο τι μέλλεται να πάθη.

Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση,
αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση.

Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία,
κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.

Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία,
και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.

Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη,
Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.

Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη,
ουαί στα Έθνη του Βορρά, γίνονται όλα στάχτη.

Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία, που αδίκησε την Ελλάδα
και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.

Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση,
τα περιβόητα Στενά (Σουέζ) στο τέλος θ' απηυδήσει.

Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία,
εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία

και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία,
ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία

και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία,
και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.

Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην,
όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.

Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία,
γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.

Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία,
θα συμμαχήσει μετ'αυτής και με την Βουλγαρία.

Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη,
και στα περίχωρα αυτής, πρέπει να φύγουν όλοι.

Γιατί η Πόλις (=Κωνσταντινούπολη) θα καή και ουδείς θα απομείνη,
κάτοικος ζων εντός αυτής. Μον' ο Ναός θα μείνη

(ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας,
όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας

εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ' όλη την Οικουμένη,
της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει) .

Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου,
τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;

κι πάλιν νέος πόλεμος θ' αρχίση να ξεσπάση,
αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.

Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση,
κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.

Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη,
και ανάπτουν εις τα αυθωρεί τα μίση και τα πάθη.

Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν τότε θα γίνη πόλεμος που ουδέποτε έχει γίνει, αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη.

Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη, το δίκαιο της θα ζητή
και έτοιμη θα αναμένη, χωρίς ν' αναμιχθή.

Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού,
εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.

Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως,
στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.

Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι,
τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ' το σιτάρι.

Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ' απομείνει,
και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.

Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη,
πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.

Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας,
το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας.

Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη,
όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.

Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα,
θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα.

Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι,
από την μάχη ο' οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι

εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη,
να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.

Και από τ' αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν'αστράπτη,
πύρινος κατακόκκινος κι'έκπληκτα τα Κράτη

ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη,
αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.

Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι,
τ' αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι.

Σταθήτε θ' ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου.
Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου.

Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη,
το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι.

Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον, δικόν μου.
Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.

Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη
τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.

Νύκτα θα ακουσθή η φωνή και ο κόσμος τρομαγμένος
εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.

Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα,
που απ' τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.

Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα,
ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.

Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της,
να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.

Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη
που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.

Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες
θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.

Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου
εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου

θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης
και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.

Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία
και άροτρα γεωργικά κι ειρήνη και ευτυχία.

Θα Βασιλεύση πανταχού κι ως αδελφοί να ζώσι
οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι

ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος,
αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.

Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια,
μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.

Oλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει,
το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει;

Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη
και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση.

Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε,
αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε

όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία,
γιατί ουδεμία απ' αυτήν υπάρχει σωτηρία.

Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει
τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.

Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα απ' το σιτάρι
και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χορτάρι.